Sunday, April 29, 2012
ရင့္က်က္ေသာစိတ္ (1-2)
လူ ့အဖြဲ ့အစည္းတခုမွာ အႏၱရာယ္အရွိဆံုးသူေတြကေတာ့ သူငယ္နာမစင္တဲ့ လူႀကီးေတြပဲ ျဖစ္တယ္လို ့ နယူးေယာက္စီးတီး တကၠသုိလ္ရဲ့ ဒႆန ပါေမာကၡ ဟာရီအိုဗာစထရီ (Harry Overstreet ) က ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ အသက္ အရြယ္ႀကီး ေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္နဲ ့အသိ ဉာဏ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာ ကေလးသူငယ္တေယာက္ လိုပဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြေၾကာင့္ လူ ့ေလာက ဟာ ေဘးအႏၱရာယ္ေတြ ၀ိုင္းေနရတယ္လို ့ ဆိုလိုခ်င္ပံု ရပါတယ္။ သည္လို ကေလးကလား ႏိုင္တဲ့ လူႀကီးေတြအတြက္ အေခၚ အေ၀ၚ ေတြက မနည္းပါဘူး။ က်ပ္မျပည့္္တဲ့သူတဲ့။ အသက္ႀကီးၿပီး အခ်ိန္မစီးသူတဲ့။ မက်က္တက်က္ေပါင္မုန္ ့တဲ့။
လူႀကီးေတြက ကေလးသူငယ္ေတြမွာ မရွိႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားေတြကို ပိုင္ဆိုင္ေနပါတယ္။ အျမင္ သာ ဆံုးကေတာ့ ရုပ္ပိုင္ဆိုင္ရာ ခြန္အားပါ။ ကေလးငယ္တေယာက္ စိတ္ဆိုးတဲ့ အခါ ဖ်က္လို ဖ်က္ဆီးလုပ္တတ္သလိုမ်ဳိး လူႀကီးတေယာက္က စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုး ဖ်က္ဆီးမယ္ဆိုရင္ ပ်က္စီးမွဳ ပမာဏအတိုင္းအတာဟာ ကေလး သူငယ္က လုပ္တာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုႀကီးမား ပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္နာ မစင္တဲ့ လူႀကီးေတြဟာ ေလာကအတြက္ အလြန္ အႏၱရာယ္ႀကီး တယ္လို ့ ေျပာေနၾက တာပါ။
လူတေယာက္ဟာ အသက္အရြယ္ႀကီးလာတာနဲ ့အမွ် ၾသဇာရွိတဲ့သူ ျဖစ္လာပါတယ္။ မိဘတေယာက္ ျဖစ္လာတယ္။ ဆရာတေယာက္ ျဖစ္လာတယ္။ အလုပ္ရွင္ တေယာက္ ျဖစ္လာတယ္။ အလုပ္သမား ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္လာတယ္။ အရာရွိ တေယာက္ ျဖစ္လာတယ္။ အႀကီးအကဲ တေယာက္ ျဖစ္လာတယ္။ တစံုတေယာက္ အေပၚမွာေတာ့ ၾသဇာရွိလာတာပါပဲ။ ၾသဇာ မရွိဘူးဆိုတဲ့ လူႀကီးဆိုတာ ရွားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူႀကီး တေယာက္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ဟာ အသက္အရြယ္နဲ ့အညီ ဖြံ ့ၿဖိဳးရင့္က်က္လာျခင္းမရွိဘဲ ကေလးသူငယ္အဆင့္မွာပဲ ရပ္တံ့ေနမယ္ဆိုရင္ သူ ့ၾသဇာေအာက္မွာ ရွိတဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္ ဆင္းရဲႀကမလဲ။
အသက္အရြယ္ႀကီးလာတာနဲ ့အမွ် ပိုင္ဆိုင္မွဳေတြ မ်ားလာပါတယ္။ လက္နက္ အသံုး အေဆာင္ေတြ မ်ားျပားလာသလို မိတ္ေဆြသဂၤဟေတြ အသင္းအပင္းေတြ မ်ားျပား လာပါတယ္။ လူႀကီးတေယာက္ဟာ လက္နက္ အသံုးအေဆာင္ေတြကို အသံုးျပဳၿပီး သူ ့ရဲ့ စြမ္းအားကို ခ်ဲ ့ထြင္ႏိုင္သလို အသင္းအပင္းအဖြဲ ့အစည္းေတြမွာ ၀င္ေရာက္ျပီး တေယာက္တည္း မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ေတြကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ သည္လို စြမ္းအားရွိတဲ့ လူႀကီး တေယာက္က ကေလးသူငယ္စိတ္ဓာတ္ေလာက္နဲ ့ ဦးေဆာင္ေနမယ္ဆိုရင္ သူဖန္တီးမယ့္ ေဘးအႏၱရာယ္ဟာ အကန္႔အသတ္ ရွိမွာ မဟုတ္ပါ။
Subscribe to:
Posts (Atom)